W ostatnich latach zmiany w gospodarce zachodzą gwałtowniej niż kiedykolwiek. Powstają nie tylko nowe produkty i rozwiązania, ale też całe sektory gospodarki, a tradycyjne instytucje całkowicie odmieniają swoje oblicze. Program „Przedsiębiorstwo Fair Play” od ponad 20 lat skupia się na firmach, a przede wszystkim na tworzących je ludziach, którzy kształtują gospodarczą, technologiczną i społeczną transformację Polski.
Nowoczesne rozwiązania pracują na rzecz polskiej gospodarki, zwiększając PKB oraz zaangażowanie i produktywność pracowników, co przekłada się na wyższe zarobki i spadek bezrobocia w naszym kraju. Jednak według dostępnych badań i rankingów polskie przedsiębiorstwa nadal są mniej innowacyjne niż firmy europejskich sąsiadów. Gdzie powinniśmy szukać przyczyny? Jest nią między innymi słabe ucyfrowienie sektora publicznego, które sprawia, że przedsiębiorcy na co dzień obcują z przestarzałymi, nieoptymalnymi rozwiązaniami, stosowanymi na przykład przez urzędy miast i gmin, do których niejednokrotnie muszą dostosować własne procedury. Według opracowanego przez Deliotte raportu „Cyfryzacja to więcej niż technologia”1 , wydatki na technologię w sektorze publicznym, w odniesieniu do wynagrodzeń, są w Polsce niemal pięciokrotnie niższe niż w Niemczech.
Kolejnym hamulcem innowacji w Polsce jest brak rządowej strategii, która zachęciłaby inwestorów (w tym przedsiębiorców) do lokowania pieniędzy w badaniach, nowych technologiach, współpracy biznesu z uczelniami, tworzeniu spin-ofów i patentowania wyników współpracy, a co za tym idzie do szeroko rozumianego rozwoju.
Równie istotną, a może w niektórych przypadkach nawet najistotniejszą barierą jest jednak naturalna niechęć do zmian oraz mylne przekonanie, że wykorzystywanych obecnie rozwiązań i technologii nie da się już zoptymalizować. Tymczasem wszystko, co nas otacza, podlega ciągłym uaktualnieniom. Naukowcy twierdzą, że większość technologii, które zdominują nasze życie za 30 lat, nie została jeszcze stworzona. Jednak czy innowacja zawsze musi odnosić się do technologii? Samo pojęcie innowacyjności możemy rozumieć jako stwarzanie wartości dodanej na bazie pomysłów i nowych projektów. To po prostu zmiana, która prowadzi do zysku w jakiejkolwiek formie. Za przykład weźmy zarządzanie taborem komunikacji zbiorowej. Oczywistą innowacją jest zmodyfikowanie pojazdu w taki sposób, aby emitował mniej zanieczyszczeń, ale to nie wszystko. Jest nią także dostosowanie tras przejazdów autobusów w taki sposób, aby jak najmniej czasu spędzały w korkach, co przyczyni się do zmniejszenia zużycia paliwa i zwiększenia punktualności, a tym samym do wzrostu zadowolenia pasażerów i zysków przedsiębiorstwa.
Pozornie kwestie innowacyjności i społecznej odpowiedzialności biznesu nie są ze sobą ściśle powiązane… ale tylko pozornie. W raporcie „Cyfryzacja to więcej niż technologia”2 przeczytamy, że zdaniem 44 proc. menedżerów, największym wyzwaniem we wdrażaniu innowacji nie jest pozyskanie funduszy, a stworzenie odpowiedniej kultury pracy. Dużo większy wpływ na wzrost innowacyjności przedsiębiorstwa od zgromadzenia kapitału finansowego czy rzeczowego mają inwestycje w zasoby ludzkie. Najczęściej to właśnie wydajnie zarządzany, dobrze wykształcony i zaangażowany zespół przyczynia się do wzrostu konkurencyjności, udoskonalania procesów czy poszukiwania nowych kierunków rozwoju. Przewagę zyskują więc przedsiębiorcy budujący relacje z pracownikami w oparciu o zasady społecznej odpowiedzialności biznesu, umożliwiając im podnoszenie kwalifikacji, wykorzystując narzędzia ułatwiające przepływ informacji i międzypokoleniowy transfer wiedzy.
Zmiany zachodzące na różnych polach działalności firmy są od siebie zależne i mogą wzajemnie się przyspieszać lub hamować. Zatem, aby były skuteczne i wydajne muszą następować równolegle, nie tylko w obszarze automatyzacji i cyfryzacji, ale też w zakresie organizacji pracy, podejścia do pracowników czy polityki proekologicznej.
